Kreta met 14 kids
Door: Theseus
29 Januari 2016 | Griekenland, Kreta
Dag 1:
Eindelijk vertrekken we naar Kreta! Om de vier jaar vertrekt een schip met zwarte zeilen uit Athene, om 14 kinderen te voeren aan het huisdier van die ouwe Minos van Kreta. Ik vind dat huisdiertje maar een verwend nest, dus ik ga dat beest 'ns een kopje kleiner maken. Dat kan ik meteen combeineren met een leuke vakantie naar Kreta!
Dag 2:
Die kinderen zijn helemaal bang dat ze doodgaan. Haha, ze onderschatten mij wel zeg.
Dag 5:
Er gebeurt niet veel op dit schip. Iedereen is maar verdrietig, niemand heeft hier zin in een feestje...
Dag 9:
Ik verveel muhhh
Dag 10:
Poseidon vindt ons blijkbaar stom. Windstil... Nou moeten we nog langer op dit saaie schip! Bij de goden, word eens vrolijk mensen! Door mijn actie hoeven jullie niet bang te zijn voor dat huisdiertje!
Dag 16:
Eindelijk wind, is het meteen een storm. Ik word er zeeziek van!
Dag 25:
Wat een rampzalig saai schip. Saaie mensen ook.
Dag 28:
Volgens de kap'tein zijn we d'r bijna. Mooi, want dit is geen vakantie meer.
Dag 35:
Ik ga die kapitein laten onthoofden als we weer thuis zijn. Als koningszoon kan ik toch lekker alles maken.
Dag 37:
Hèhè, land in zicht. Morgen zijn we er!
Dag 38:
De koers was dus afgeweken. We zijn op Kreta, maar aan de verkeerde kant... Ik heb de kap'tein maar overboord gegooid. Waardeloos geval. We lopen wel naar Minos z'n paleis.
Dag 41:
waatur, watr...
Dag 42:
Twee kinderen zijn dood, maar we hebben het paleis bereikt! Minos vond het zielig dat twee van de kinderen niet meer vers waren, dat vindt 'Minotaurie' niet zo lekker. Maar we zijn goed ontvangen! Volgende week zal ik het beest een lesje leren, als het offer plaatsvindt. Ze willen ons eerst vetmesten, en van die luxe maak ik graag gebruik. Mijn vakantie is weer goed!
Dag 43:
Alles is zo geweldig luxe hier! Kamers met eigen keuken, badkamer, slaapvertrekken, en alles met goud en edelstenen! Alleen jammer dat we niet naar buiten mogen, want dit moet een gevangenis voorstellen. Ik zou graag aan het strand willen liggen hier...
Dag 44:
De kinderen zijn nog steeds doodbang. Zonde van al die gratis luxe! Nou ja, genoeg andere vrolijke mensen hier. Ze lachen me steeds uit als ik zeg dat ik het huisdier wil doden. Wat een te gek hotel!
Dag 46:
Oh, wat ben ik toch geweldig dat ik deze vakantie zo goed geregeld heb!
Dag 47:
Het wordt wel saai, alleen maar binnen zitten. Ze zouden voor de geweldige Theseus toch wel wat groter moeten uitpakken! Ach ja, als ik later koning ben verover ik dit optrekje wel.
Dag 49:
Overmorgen mag ik mijn geweldige vechtkunst laten zien! Ik hoorde dat het beest nogal groot is en in een labyrint woont. Toch geen hamster dus! Ach, dan regel ik wel wat, dat zijn zorgen voor overmorgen, is 't niet?
Dag 50:
Wat een feestmaal! Ik word er misselijk van! Ze willen flink wat vet op ons krijgen! Morgen is de grote dag... Ik moet nog wel eventjes wat regelen voor de grootte van het beest en het vinden van de weg door het labyrint. Meh, geen zin in. Het komt wel!
Dag 51:
Zie je wel, bij mij komt altijd alles vanzelf. Vannacht kwam Ariadne, de dochter van Minos, even langs (om de vervelende tijd van half 3 's nachts) met een deal. Dat rare kind blijkt dus verliefd op mij te zijn, en als ik beloof dat ik met haar trouw helpt ze me wel even uit het labyrint. Ik ben akkoord gegaan. Niet dat ik echt zin heb om met haar te trouwen, maar daar kom ik vast ook wel weer makkelijk vanaf. Ik geniet nog even lekker een ochtendje van de luxe, vanmiddag zal Kreta de o zo geweldige Theseus in actie zien!
Dag 57:
Haha, eindelijk heb ik mijn dagboek weer gevonden. Ik zal het wel weer haastig in een koffer hebben gegooid bij ons heldhaftige vertrek. Goed, waar zal ik beginnen... Oh ja, we waren bij de grote dag. Toen ik voor de deur van het labyrint stond bedacht ik me met mijn uitzonderlijke brein dat ik nog een strategie moest bedenken om de Minotauros te verslaan. Er kwamen duizenden geweldige plannen binnen twee seconden in mijn hoofd op, maar ik kon natuurlijk maar één plan laten zien. Ik liep dus met de kinderen naar de deur van het labyrint. De kinderen stonden nog steeds doodsangst uit, ze hadden geen greintje vertrouwen in mij. Als ze toch al verwachten dat ze doodgaan, waarom gaan ze dan niet gewoon lekker dood? Dus ik liep met de kinderen het labyrint in, ze gilden het uit van angst, de sukkels. Ik kon de draad van die gekke Ariadne goed gebruiken, want ik verveelde me dood terwijl we vier uur in het labyrint liepen te zoeken (met een stelletje huilende kinderen). Eindelijk hoorden we de Minotauros om de hoek; tijd voor het plan. Ik maakte de kinderen wijs dat ze het zouden overleven als ze snel langs de Minotauros zouden rennen en achter hem stil zouden gaan staan. 5 van hen waren dom genoeg om het te doen. Terwijl de Minotauros vrolijk zijn voer opat, stak ik, de heldhaftige Theseus, het beest dood met een zwaard dat ik onder mijn jas had meegesmokkeld. Ik vond met de draad van Ariadne de weg terug, en ik nam haar en de 7 overgebleven kinderen mee; op naar Athene. Ik moet nog wel even ergens Ariadne kwijtraken, maar dat zie ik dan wel weer. We zitten nu met z'n allen op het schip. We hebben in grote haast uit Kreta moeten vertrekken, want meneer Minos kon volgens mij niet helemaal tegen zijn verlies. Gelukkig wist ik de soldaten op afstand te houden terwijl het schip klaar werd gemaakt. Ik wist zelfs nog iemand te ontvoeren die wel als kapitein kon doorgaan. Oh, waar zouden we zijn zonder mij...
Dag 61:
Zucht... Ik was bijna vergeten hoe saai het op zee is... Nu is er ook nog eens die Ariadne die ik moet ontwijken. Ze wil steeds maar ter plekke trouwen, zwaar irritant.
Dag 64:
Volgende keer als ik een heldendaad ga verrichten reis ik over land!
Dag 65:
Ariadne zeeziek, overgebleven kinderen maar overboord gegooid. Kap'tein probeert steeds los te breken. Ik word er gek van hier! Gelukkig gunstige wind.
Dag 68:
Tussenstopje op Naxos, voor twee dagen. Dyonysos schijnt hier wel 'ns een ommetje te maken. Wel leuk hier, even de benen strekken, maar vooral tijdverspilling.
Dag 69:
Ariadne is weg! Mijn geluk laat me niet in de steek; Dyonysos blijkt dus allang de verloofde van dat kind te zijn. Nou, ik sta haar graag af hoor! Haha!
Dag 77:
Met alleen twee matrozen en een gestoorde kap'tein uit Kreta, wordt het hier dodelijk saai. Niet een een leuke storm op zee of zo. Gelukkig duurt het niet lang meer.
Dag 78:
Zijn we er nou al bijna...
Dag 80:
Ben nou al maanden weg ik dit graftakkenschip met zwarte zeilen...
Dag 82:
Oeps! Ik was vergeten dat ik van mijn vader witte zeilen moest hijsen als ik nog leefde. Foutje! Maar die altijd-negatieve idioot pleegt meteen zelfmoord. Welja, ik bekijk het van de zonnige kant: Ik ben koning van Athene!
Eindelijk vertrekken we naar Kreta! Om de vier jaar vertrekt een schip met zwarte zeilen uit Athene, om 14 kinderen te voeren aan het huisdier van die ouwe Minos van Kreta. Ik vind dat huisdiertje maar een verwend nest, dus ik ga dat beest 'ns een kopje kleiner maken. Dat kan ik meteen combeineren met een leuke vakantie naar Kreta!
Dag 2:
Die kinderen zijn helemaal bang dat ze doodgaan. Haha, ze onderschatten mij wel zeg.
Dag 5:
Er gebeurt niet veel op dit schip. Iedereen is maar verdrietig, niemand heeft hier zin in een feestje...
Dag 9:
Ik verveel muhhh
Dag 10:
Poseidon vindt ons blijkbaar stom. Windstil... Nou moeten we nog langer op dit saaie schip! Bij de goden, word eens vrolijk mensen! Door mijn actie hoeven jullie niet bang te zijn voor dat huisdiertje!
Dag 16:
Eindelijk wind, is het meteen een storm. Ik word er zeeziek van!
Dag 25:
Wat een rampzalig saai schip. Saaie mensen ook.
Dag 28:
Volgens de kap'tein zijn we d'r bijna. Mooi, want dit is geen vakantie meer.
Dag 35:
Ik ga die kapitein laten onthoofden als we weer thuis zijn. Als koningszoon kan ik toch lekker alles maken.
Dag 37:
Hèhè, land in zicht. Morgen zijn we er!
Dag 38:
De koers was dus afgeweken. We zijn op Kreta, maar aan de verkeerde kant... Ik heb de kap'tein maar overboord gegooid. Waardeloos geval. We lopen wel naar Minos z'n paleis.
Dag 41:
waatur, watr...
Dag 42:
Twee kinderen zijn dood, maar we hebben het paleis bereikt! Minos vond het zielig dat twee van de kinderen niet meer vers waren, dat vindt 'Minotaurie' niet zo lekker. Maar we zijn goed ontvangen! Volgende week zal ik het beest een lesje leren, als het offer plaatsvindt. Ze willen ons eerst vetmesten, en van die luxe maak ik graag gebruik. Mijn vakantie is weer goed!
Dag 43:
Alles is zo geweldig luxe hier! Kamers met eigen keuken, badkamer, slaapvertrekken, en alles met goud en edelstenen! Alleen jammer dat we niet naar buiten mogen, want dit moet een gevangenis voorstellen. Ik zou graag aan het strand willen liggen hier...
Dag 44:
De kinderen zijn nog steeds doodbang. Zonde van al die gratis luxe! Nou ja, genoeg andere vrolijke mensen hier. Ze lachen me steeds uit als ik zeg dat ik het huisdier wil doden. Wat een te gek hotel!
Dag 46:
Oh, wat ben ik toch geweldig dat ik deze vakantie zo goed geregeld heb!
Dag 47:
Het wordt wel saai, alleen maar binnen zitten. Ze zouden voor de geweldige Theseus toch wel wat groter moeten uitpakken! Ach ja, als ik later koning ben verover ik dit optrekje wel.
Dag 49:
Overmorgen mag ik mijn geweldige vechtkunst laten zien! Ik hoorde dat het beest nogal groot is en in een labyrint woont. Toch geen hamster dus! Ach, dan regel ik wel wat, dat zijn zorgen voor overmorgen, is 't niet?
Dag 50:
Wat een feestmaal! Ik word er misselijk van! Ze willen flink wat vet op ons krijgen! Morgen is de grote dag... Ik moet nog wel eventjes wat regelen voor de grootte van het beest en het vinden van de weg door het labyrint. Meh, geen zin in. Het komt wel!
Dag 51:
Zie je wel, bij mij komt altijd alles vanzelf. Vannacht kwam Ariadne, de dochter van Minos, even langs (om de vervelende tijd van half 3 's nachts) met een deal. Dat rare kind blijkt dus verliefd op mij te zijn, en als ik beloof dat ik met haar trouw helpt ze me wel even uit het labyrint. Ik ben akkoord gegaan. Niet dat ik echt zin heb om met haar te trouwen, maar daar kom ik vast ook wel weer makkelijk vanaf. Ik geniet nog even lekker een ochtendje van de luxe, vanmiddag zal Kreta de o zo geweldige Theseus in actie zien!
Dag 57:
Haha, eindelijk heb ik mijn dagboek weer gevonden. Ik zal het wel weer haastig in een koffer hebben gegooid bij ons heldhaftige vertrek. Goed, waar zal ik beginnen... Oh ja, we waren bij de grote dag. Toen ik voor de deur van het labyrint stond bedacht ik me met mijn uitzonderlijke brein dat ik nog een strategie moest bedenken om de Minotauros te verslaan. Er kwamen duizenden geweldige plannen binnen twee seconden in mijn hoofd op, maar ik kon natuurlijk maar één plan laten zien. Ik liep dus met de kinderen naar de deur van het labyrint. De kinderen stonden nog steeds doodsangst uit, ze hadden geen greintje vertrouwen in mij. Als ze toch al verwachten dat ze doodgaan, waarom gaan ze dan niet gewoon lekker dood? Dus ik liep met de kinderen het labyrint in, ze gilden het uit van angst, de sukkels. Ik kon de draad van die gekke Ariadne goed gebruiken, want ik verveelde me dood terwijl we vier uur in het labyrint liepen te zoeken (met een stelletje huilende kinderen). Eindelijk hoorden we de Minotauros om de hoek; tijd voor het plan. Ik maakte de kinderen wijs dat ze het zouden overleven als ze snel langs de Minotauros zouden rennen en achter hem stil zouden gaan staan. 5 van hen waren dom genoeg om het te doen. Terwijl de Minotauros vrolijk zijn voer opat, stak ik, de heldhaftige Theseus, het beest dood met een zwaard dat ik onder mijn jas had meegesmokkeld. Ik vond met de draad van Ariadne de weg terug, en ik nam haar en de 7 overgebleven kinderen mee; op naar Athene. Ik moet nog wel even ergens Ariadne kwijtraken, maar dat zie ik dan wel weer. We zitten nu met z'n allen op het schip. We hebben in grote haast uit Kreta moeten vertrekken, want meneer Minos kon volgens mij niet helemaal tegen zijn verlies. Gelukkig wist ik de soldaten op afstand te houden terwijl het schip klaar werd gemaakt. Ik wist zelfs nog iemand te ontvoeren die wel als kapitein kon doorgaan. Oh, waar zouden we zijn zonder mij...
Dag 61:
Zucht... Ik was bijna vergeten hoe saai het op zee is... Nu is er ook nog eens die Ariadne die ik moet ontwijken. Ze wil steeds maar ter plekke trouwen, zwaar irritant.
Dag 64:
Volgende keer als ik een heldendaad ga verrichten reis ik over land!
Dag 65:
Ariadne zeeziek, overgebleven kinderen maar overboord gegooid. Kap'tein probeert steeds los te breken. Ik word er gek van hier! Gelukkig gunstige wind.
Dag 68:
Tussenstopje op Naxos, voor twee dagen. Dyonysos schijnt hier wel 'ns een ommetje te maken. Wel leuk hier, even de benen strekken, maar vooral tijdverspilling.
Dag 69:
Ariadne is weg! Mijn geluk laat me niet in de steek; Dyonysos blijkt dus allang de verloofde van dat kind te zijn. Nou, ik sta haar graag af hoor! Haha!
Dag 77:
Met alleen twee matrozen en een gestoorde kap'tein uit Kreta, wordt het hier dodelijk saai. Niet een een leuke storm op zee of zo. Gelukkig duurt het niet lang meer.
Dag 78:
Zijn we er nou al bijna...
Dag 80:
Ben nou al maanden weg ik dit graftakkenschip met zwarte zeilen...
Dag 82:
Oeps! Ik was vergeten dat ik van mijn vader witte zeilen moest hijsen als ik nog leefde. Foutje! Maar die altijd-negatieve idioot pleegt meteen zelfmoord. Welja, ik bekijk het van de zonnige kant: Ik ben koning van Athene!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
